دانلود مقاله جامع بازیافت زباله
تعداد صفحات : 110 با فرمت ورد و قابل ویرایش
در تعریفی دیگر می‌توان گفت بازیافت عبارت است از فرایند پردازش مواد مصرف شده به محصولات و مواد تازه به منظوره جلوگیری از به هدر رفتن مواد سودمند بالقوه (ذخیره‌ای)، کاهش مصرف مواد خام، کاهش مصرف انرژی، کاهش آلودگی هوا حاصل از سوختن مواد و آلودگی آب‌ها حاصل از تدفین زباله‌ها در خاک به وسیلهٔ کاهش مقدار معمول زباله‌ها و کم کردن نشر گازهای گلخانه‌ای در مقایسه با تولید خالص. بازیافت یک مولفهٔ کلیدی در مدیریت مدرن کاهش مواد زائد که شامل سلسله مراتب کم کردن، دوباره مصرف کردن و بازیافت است. مواد قابل بازیافت چیزهای زیادی را شامل می‌شوند از جمله بسیاری از انواع ، ، فلزات،، منسوجات، آلمینیوم‌های الکترونیکی مصرف شده در و گوشی‌های . اما استفاده مجدد از زباله‌های زیستی همچون پسمانده مواد خوراکی به عنوان جزو بازیافت محسوب نمی‌شوند. موادی که قرار است بازیافت شوند یا به مرکز جمع‌آوری این مواد آورده می‌شوند از کنار خیابان جمع‌آوری می‌شوند و ابتدا دسته‌بندی شده سپس پاک می‌شوند و دوباره پردازشهایی روی آنها انجام می‌شود تا به مواد تازه برای ساخت تبدیل شون اگر چه گاهی اوقات بازیافت در مقایسه با تولید از مواد خام بسیار گران‌تر و مشکل‌تر است، اما به خاطر استفاده مجدد از همان مواد به صرفه‌است زیرا که آن مواد در حالت کلی دارای ارزش ذاتی می‌باشند و بعضی از مواد نیز دارای طبیعت خطرناکی هستند مانند . به همین خاطر استفاده مجدد از آنها بهتر است. محققان ادعا می‌کنند که بازیافت بیشتر از آنکه منابع را حفظ کند آنها را از بین می‌برد. مخصوصاً در مواردی که دولت تعهد اجرایش را دارد. باید به این نکته نیز توجه کرد که آنها همچنین معتقدند که اگر هزینه‌های عملیاتی کمتر از سایر موارد برای از بین بردن مواد زائد (مثل دفن کردن زباله‌ها در ) باشد، این کار مقرون به صرفه‌است. اما ممکن است هنوز آن ارزش خاص را نداشته باشد. در سود سالیانه تسهیلات بازیافت ۲٫۹۸۱ میلیون دلار تخمین زده شده‌است در ۵ سال اخیر (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸۸)این مقدار با رشد ۷٪ خود از رقم فعلی فراتر رفته‌است. زیرا در سال‌های اخیر حجم زباله‌هایی که از مواد قابل بازیافت هستند افزایش یافته‌است.
ابتکارات جدید می‌تواند صنعت را تغییر دهد. برای مثال در و
شیشه‌هاکاغذهاپلاستیکرایانه‌هاتلفن همراهکودجیوهخاک‌چالآمریکاکالیفرنیانیویورک با رشد ۷۵٪ تولید زباله‌های قابل بازیافت نسبت به رقم ۵۰۰ ٪ قبلیه خود سودهای خالص بسیاری برای شرکت‌های جمع‌آوری کنندهٔ این مواد به ارمغان می‌آورد.
روش‌‌های بازیافت زباله
1- دفع بهداشتی
2- زباله سوز
3- بازیافت انرژی
4- استفاده مجدد(صنعت بازیافت)
دفع بهداشتی زباله
دفن بهداشتی زباله عبارت است از انتقال مواد زاید جامد به محل ویژه دفن آنها به نحوی که خطری متوجه محیط‌زیست نشود. این روش متداول‌ترین روش دفع زباله در جهان است. در این عملیات حجم زباله به حداقل ممکن می‌رسد و در پایان هر روز لایه‌ای زباله به‌طور صحیح با خاک پوشانده می‌شود. در این روش مواردی همچون بو، دود و آلودگی‌‌های خاک و آب‌‌های زیر زمینی و سطحی وجود نداشته است.
عملیات دفن بهداشتی زباله شامل 4 مرحله زیر است:
1- ریختن زباله در یک وضع کنترل شده
2- پراکندن و فشردگی زباله در یک لایه نازک برای حجم مواد (به ضخامت حدود 2 متر)
3- پوشاندن مواد با یک لایه خاک به ضخامت حدود20 سانتی متر
4- پوشش لایه نهایی زباله به ضخامت حدود 60 سانتی متر با خاک
پوشاندن مواد در دفن بهداشتی زباله به‌طور مؤثراز تماس حشرات، جوندگان، حیوانات دیگر و پرندگان با زباله‌ها جلوگیری به عمل می‌آورد. لایه پوششی خاک همچنین از تبادل هوا و مواد زاید جلوگیری کرده و مقدار آب سطحی را که ممکن است به داخل محل دفن نفوذ کند به حداقل می‌رساند. ضخامت لایه خاکی که برای پوشش روزانه مواد به کار می‌رود بایستی حداقل 15 سانتی متر و پوشش نهایی خاک در روی شیارهای زباله، 60 سانتی متر باشد تا از نظر ایجاد و یا نشت گازهای تولیدی در اعماق و یا سطح زمین کنترل لازم به عمل‌‌اید.
انتخاب محل دفن زباله
انتخاب زمین مورد نیاز مناسب برای دفن زباله‌های شهری، مهم‌ترین عمل در دفن بهداشتی محسوب می‌شود که باید با دقت کافی و همکاری ادارات و مؤسساتی چون حفاظت محیط‌زیست، بهداشت محیط، سازمان آب منطقه‌ای، سرجنگلداری، کشاورزی و منابع طبیعی و نیز با تشریک مساعی شهرداری‌ها انجام شود. محل دفن بهداشتی زباله باید حداقل به مدت 25 سال محاسبه شده و در جهت توسعه شهر نباشد. به‌طور عوامل مهمی که در انتخاب محل دفن زباله باید مورد توجه قرار گیرند، عبارتند از: توجه به بهداشت و سلامت عمومی، سطح زمین مورد نیاز، توپوگرافی منطقه، مطالعات هیدرولوژی و زمین شناسی جایگاه، قابلیت دسترسی به خاک پوششی مناسب، قابلیت دسترسی به محل دفن، فاصله شهر تا محل دفن، رعایت جهت بادهای غالب، زه کشی محل دفن،
روش‌‌های مختلف دفن بهداشتی زباله
روش‌‌های مختلف دفن بهداشتی زباله بر حسب موقعیت جغرافیایی، سطح آب‌‌های زیر زمینی و میزان خاک قابل دسترس جهت پوشش زباله بسیار متفاوت است. در زیر به شرح متداول روش‌‌های دفع بهداشتی پرداخته ایم:
1- روش دفن بهداشتی به‌صورت مسطح
از این روش در مواقعی استفاده می‌شود که زمین برای گودبرداری، مناسب نباشد. در این روش زباله‌ها بعد از تخلیه به‌صورت نوارهای باریکی به ضخامت 75ـ40 سانتی متر در روی زمین تسطیح گردیده و لایه‌های زباله فشرده می‌شوند تا ضخامت آنها به 300ـ180 سانتی متر برسد. از این مرحله به بعد روی لایه‌های آماده شده قشری از خاک به ضخامت 30ـ15 گسترده و فشرده می‌شوند.
2- روش سراشیبی
بیشتر در مواردی که مقدار کمی خاک برای پوشش زباله در دسترس باشد از روش سراشیبی استفاده می‌نمایند. مساعدترین منطقه برای عملیات دفن بهداشتی زباله در این روش، مناطق کوهستانی با شیب کم است. در این عملیات جایگزینی و فشردن مواد یک طبقه روی طبقه قبلی صورت گرفته و خاک لازم برای پوشاندن زباله از قسمت‌‌های دیگر محل تأمین می‌شود.
3- روش ترانشه‌ای یا گودالی
این روش در مناطقی که خاک به عمق کافی در دسترس بوده و سطح آب‌‌های زیر زمینی به کفایت پایین است مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدین ترتیب ترانشه‌هایی به طول 30-12، عمق 4ـ1 و عرض 15ـ5/4 متر حفر می‌شود. از این پس زباله در ترانشه‌هایی که از قبل آماده شده است تخلیه گردیده و به‌صورت لایه‌های نازکی که به‌طور معمول بین 200ـ150 سانتی متر است فشرده می‌گردد. ارتفاع این لایه‌ها بایستی به حداکثر 5/2-2 متر رسیده و در صورت لزوم با قشری از خاک به ضخامت 30ـ10 سانتی متر پوشیده شوند.
زباله سوزی
سوزاندن زباله‌ها در محیط باز، در بشکه و سایر روش‌‌های کنترل نشده سوزاندن، دارای تاریخچه بسیار قدیمی است. به‌طور کلی، سوزاندن زواید جامد برای کاهش مقدار زباله وکاهش زمین دفن آن بود. بعد از این‌که مشخص شد حرارت می‌تواند میکروارگانیسم‌ها را از بین ببرد، در بیمارستان‌ها از کوره‌های زباله‌سوز استفاده گردید. از کوره‌های زباله‌سوز برای کاهش حجم و نابود ساختن میکروارگانیسم‌‌های بیماری زا استفاده می‌شود امروزه، برخلاف دانش پیشرفته انسان در مورد احتراق، کوره‌های زباله‌سوز مناسب به ویژه از نظر کنترل آلودگی هوا، از بین بردن مواد آلی و مصارف چند گانه طراحی نشده‌اند.
محاسن زباله سوزها
1- این روش مؤثرترین روش دفع زباله است که در مقایسه با سایر روش‌‌های دفع به زمین کم تری نیاز دارد. خاکستر باقی‌مانده به علت عاری بودن از مواد آلی و باکتری‌ها از نظر بهداشتی مخاطره‌آمیز نبوده و قابل دفن است.
2- آب و هوا و تغییرات جوی تقریباً تأثیر مهمی در این روش ندارد.
3- سوزاندن زباله در دستگاه‌های زباله‌سوز منافع جنبی نظیر استفاده از حرارت ایجاد شده برای گرم کردن بویلرها و در نتیجه تولید انرژی بهره دارد.
معایب زباله سوزها
این روش در مقایسه با سایر روش‌ها به سرمایه‌گذاری و هزینه اولیه بیش تری نیاز دارد. این روش ایجاد بو، دود و آلودگی هوا می‌نماید که مورد اعتراض مردم است. به کارکنان کارآزموده و افراد مجرب برای بهره‌برداری و نگهداری از دستگاه‌های زباله‌سوز نیاز دارد. هزینه نگهداری و تعمیرات در این روش بیش از سایر روش‌‌های دفع زباله است. این روش برای دفع مواد زاید خطرناک نظیر مواد رادیواکتیو و مواد قابل انفجار روش مناسبی نیست.
کوره‌های زباله سوزی بدون بازیابی انرژی
1- زباله‌سوزهای پیوسته
در این نوع زباله سوزها مواد زاید به وسیله کانال قیفی شکل به درون کوره هدایت می‌شود. این روش دستگاه‌های کنترلی به‌صورت خود کار برای تنظیم دمای کوره، کوران هوا، سرعت حرکت زباله و خنک نمودن خاکستر تولیدی تعبیه شده است. این واحدها چندان بزرگ طراحی نشده و قادر نیستند روزانه بیش از 150 تن زباله را بسوزانند.
2- زباله‌سوزهای ناپیوسته
این زباله سوزها همچون کوره‌های زغال دستی در مواقع نیاز به وسیله کارگران، بارگیری شده و به کار گرفته می‌شوند و زباله‌ها گهگاه و در صورت نیاز به درون این کوره‌ها فرستاده می‌شوند.
معایب کوره‌های زباله سوز
1- ایجاد گرد و غبار گازهای خروجی از دودکش که حدود 2 تا 5 مترمکعب است.
2- آلودگی هوا، هوای اولیه احتراق، ممکن است ناشی از فلزات و نمک‌ها موجود در زباله باشد.
3- سرو صدا
سوزاندن موجب بیش‌ترین درصد کاهش درزواید می‌شود.
– کاهش وزن زباله در اثر سوختن بستگی به شیشه، فلز و سایر مواد غیرقابل احتراق دارد. به‌طور کلی، تقریباً 80-50% حجم زواید و 70درصد- 50درصد وزن آن در اثر سوختن کاهش می‌یابد.
کوره‌های زباله‌سوز برخلاف زمین دفن زباله، به فضای کمی احتیاج دارند و به آسانی می‌توان آنها را در منازل، آپارتمان‌ها، فروشگاه‌های بزرگ و مؤسسه‌های مشابه بکار برد. از کوره‌های زباله‌سوز کوچک محلی، برای کاهش حجم و وزن زباله‌ها استفاده می‌شود و بازیابی انرژی از چنین کوره‌هایی کم است. این نوع کوره‌ها تولید بوهای نامطبوع و دود می‌کنند که به علت احتراق غیرکامل مواد آلی است. دود کوره‌ها را می‌توان به و سیله دستگاه‌های کنترل آلودگی هوا کنترل کرد.
بازیافت انرژی
بسیاری از زباله‌های شهری ترکیبی از زباله‌های خانگی، تجاری و... شامل مواد آلی و غیرآلی می‌باشند و می‌توانند مواد خوبی را از قسمت آلی تولید نمایند.
فن آوری تبدیل زباله به انرژی
در کشورهای صنعتی ارزش حرارتی زباله‌های شهری بین 8 تا 12mj/Kg است که با 19mj/mg برای چوب خشک و 15mj/mg برای لگنت و mj/Kg 22 برای زغال سنگ مقایسه می‌شود.
1- تبدیل بیوشیمیایی
فرآیندی بیوشیمیایی است که طی آن زباله‌های آلی به وسیله باکتری‌ها به مولکول‌‌های ساده‌تر شکسته می‌شوند که به دو صورت هوازی(همراه با اکسیژن) و بی‌هوازی (در غیاب اکسیژن) خواهند بود.
تجزیه بی‌هوازی: عبارت است از تجزیه مواد فساد پذیرتوسط عمل باکتری‌ها در غیاب اکیسژن؛ حاصل این کار گازی است که ترکیبی از متان و دی اکسیدکربن است و به نام بیوگاز شناخنه می‌شود. بیو گاز می‌تواند به عنوان جایگزینی برای سوخت‌‌های فسیلی به کار می‌رود. برای هر تن زباله براساس تئوری حدود 300 متر مکعب بیوگاز در یک دوره 10 ساله در محل دفن ایجاد می‌شود که معادل 5 گیگا ژول انرژی است. گاز محل دفن می‌تواند در کاربرد‌‌های حرارتی نیز به کار رود. این گاز برای ایجاد حرارت در ساختمان و فرآیندهای صنعتی می‌تواند استفاده شود.
