فلسفه نوروز به عنوان یک عنصر وحدت ملی بین ایرانی تباران و کشورهای منطقه
تعداد صفحات : 200 با فرمت ورد و قابل ویرایش
بیان مسئله
اصطلاح « فرهنگ » در زبان و ادب فارسی معانی گوناگون دارد . در آثار قدما کلمه ی « فرهنگ » به معنای دانش ، ادب ، آموزش و پرورش ، هنر ، فن ، خرد ، هوش ، چاره ، تدبیر و مانند آنها به کار رفته است .
کاربرد اصطلاح « فرهنگ » در برابر وبه معنا ومفهوم اصطلاح « کولتور » یا « کالچر» در زبان های فرانسوی و انگلیسی از کاربردها و مفاهیم تازه ی این واژه در حوزه ی دانش های اجتماعی است که از آغاز قرن چهاردهم هجری شمسی و نوشته های علمی و تحقیقی فارسی راه یافته است(بلوکیاشی ؛31:1387 ) .
در عصر حاضر ، که از خودبیگانگی از چالش های فراروی جوامع بشری به خصوص جوامع توسعه نیافته ، محسوب می شود ، احیای فرهنگ اصیل و کهن هرقوم ، می تواند کمک شایانی به گذر نسل امروز از این بحران نماید .
جشن نوروز یا به عبارتی فرهنگ عامه مردم بدون رجوع به مرکز شکل گیری و پیدایش آن ، یعنی توده های مردمی که با یک ویژگی فرهنگی و آداب و رسوم و اعتقادات واحدی دارند امکان پذیر نیست به ویژه که در خصوص آن هیچگونه تحقیق و تخصص به صورت جدی انجام نشده باشد .
در چنین شرایطی مراجعه ی مستقیم ، سرچشمه های زایش فرهنگ ، باورها ، زبان ، آیین ها ، مناسک و ... امری ضروری و از کارکردهای اولیه چنین تحقیقی خواهد شد .
امروز دیگر در اقصی نقاط جهان میدانند که «نوروز» بزرگترین جشن ما ایرانی تباران است.شاید نیم قرن قبل از این آگاهی نسبت به ایرانی تباران و نوروز وجود نداشت. مهاجرت ایرانی تباران به کشورهای آسیا، اروپا و آمریکا و استرالیا در دهه های اخیر و حضور در مجامع دانشگاهی و علمی و همزیستی با مردمان و فرهنگ های سرزمین های مختلف منجر به آشنایی و شناخت نژاد ها و اقوام گوناگون با فرهنگ ایرانی و در رأس آنها جشن نوروز شده است.
نوروز از نوادر آیین هایی است که در طی هزاران سال در گذر از حوادث روزگار، که در تاریخ سرزمین ما سراسر با ناگواری ها همراه بوده است. همچنان تا امروز محفوظ مانده است.در تاریک ترین روزهای تاریخ ایران نوروز وجود داشته و مایع زندگی ، هویت و احیای فرهنگ ملی در بین ایرانیان بوده است.
در هر دوره ی تاریخی تصرفات و تغییراتی در اجزای این جشن ملی پدید آمده است رنگ و بوی این تغییرات همچنان در اجزا آیینهای نوروز باقی مانده است. به تعبیردیگر، میتوان گفت نوروز درخت تناور و کهنسالی است که یادگارهای دوران مختلف را بر خود دارد.
گستردگی اجزا و آیینهای متفاوت و غیر قابل شمارش این جشن در اقوام گوناگون ایرانی در طی سده ها موضوع پژوهش گوناگون بوده و حاصلش هزاران مقاله و صدها کتاب است و اگر بخواهیم کتابخانه ی تخصصی ای درباره ی نوروز و آیینهایش راه بیاندازیم قطعا کتابخانه ی عظیمی خواهد شد.
نوروز یکی از مهمترین نمادهای مشترک مردمی است که در سرزمین های واقع در گستره فرهنگ ایران زندگی می کنند، این آئین کهن هر ساله، سنت ها و فرهنگ دیرینه ایرانی را تازگی داده و در واقع موجب نوزایی تمدن ایرانی و شادابی آن میگردد. در نوشتاری که پیش روی است به برگزاری این آئین کهن در بیشتر نقاط جهان تمدنی ایرانی با تکیه بر سه کشور ایران تاجیکستان و افغانستان پرداخته شده است، این مقوله آشکارا نشان دهنده این حقیقت است. که در عصر حاضر و در دنیای کامپیوتر و اینترنت آئین های ایرانی همچنان جایگاه خود را حفظ کرده و حتی دارای این ظرفیت هستند که در جهان امروز از اهمیت بیشتری نیز برخوردار شوند، در جهانی که از تمام امکانات و حربه ها برای پدید آوردن شادابی و نشاط استفاده می گردد، آئینی که از طرفی جشنی بزرگ و فرح انگیز است و همچنین دربرگیرنده فرهنگ و تمدن و سازنده اخلاق و معنویت بوده و ذاتی برخواسته از طبیعت دارد، بسهولت می تواند نه تنها از اهمیت پیشین خود برخوردار باشد، بلکه بیشتر از گذشته در زندگی همه مردم سرزمینهای ایرانی تاثیرگذار بوده و افزون بر آن در سطح جهانی نیز حرف های فراوانی برای گفتن داشته و حامل فرهنگ ایرانی در جهان باشد.
