مبانی نظری تاریخچه بیمه در ایران داری 35 صفحه و با فرمت ورد و قابل ویرایش می باشد
مشخصات این متغیر:
منابع: دارد
پژوهش های داخلی و خارجی: دارد
کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
تعداد صفحه: 35 صفحه
نوع فایل:wordوقابل ویرایش
قسمتی از توضیحات:
تاریخچه بیمه در ایران
بیمه در زبان فرانسه Assurance و در زبان انگلیسی Insurance معنا می¬دهد. می¬توان گفت که هر دو این معانی که از ریشه لاتینی secures به معنای اطمینان گرفته شده است، اما معادل آن در پارسی را می¬توان برگرفته از کلمه "بیم" که همان عدم اطمینان خاطر از حصول نتیجه مطلوب می-باشد دانست.
فعالیت بیمه¬گری به سال 1552 در شهر فلورانس ایتالیا بر می¬گردد، اما شرکت لویدز لندن در سده هفدهم مهم¬ترین اجتماع بیمه¬گران را تشکیل می¬داد و از یک قهوه¬خانه تا یکی از بزرگ¬ترین بیمه¬های جهان نقش ایفاء می¬نماید.
در سال ۱۳۱۰ خورشیدی، فعالیت جدى میهن ما در زمینه¬ی بیمه آغاز شد. در این سال بود که قانون و نظام¬نامه¬ی ثبت شرکت¬ها در ایران به تصویب رسید و متعاقب آن بسیارى از شرکت¬هاى بیمه¬ی خارجى از جمله اینگستراخ، آلیانس، ایگل استار، یورکشایر، رویال، ویکتوریا، ناسیونال سویس، فنیکس، اتحادالوطنى و... به تأسیس شعبه یا نمایندگى در ایران پرداختند.
گسترش فعالیت شرکت¬هاى بیمه¬ی خارجی، مسئولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمه¬ی ایرانى کرد و دولت در شانزدهم شهریور ۱۳۱۴ شرکت سهامى بیمه¬ی ایران را با سرمایه ۲۰ میلیون ریال تأسیس نمود. فعالیت رسمى شرکت سهامى بیمه¬ی ایران از اواسط آبان ماه همان سال آغاز شد. تأسیس شرکت سهامى بیمه¬ی ایران، نقطه¬ی عطفى در تاریخ فعالیت بیمه¬اى کشور به شمار مى¬رود زیرا از آن پس دولت با در اختیار داشتن تشکیلات اجرائى مناسب، قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمهی خارجى شد. دو سال پس از تأسیس شرکت سهامى بیمه ایران یعنى در سال ۱۳۱۶، ”قانون بیمه“ در ۳۶ ماده تدوین شد و به تصویب مجلس شوراى ملى رسید. پس از آن نیز مقررات دیگرى در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه از طریق الزام آن¬ها به واگذارى ۲۵ درصد بیمه نامه¬هاى صادره به صورت اتکائى اجبارى به شرکت سهامى بیمه¬ی ایران وضع شد؛ در این رهگذر، الزام به بیمه کردن کالاهاى وارداتى و صادراتى و اموال موجود در ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نزد یکى از مؤسسات بیمه که در ایران به ثبت رسیده اند، بر استحکام شرکت¬هاى بیمه افزود. شرکت سهامى بیمه¬ی ایران با حمایت دولت به فعالیت خود ادامه داد و این حمایت منجر به تقویت نقش این شرکت در بازار بیمه¬ی کشور و توقف تدریجى فعالیت شعب و نمایندگى¬هاى شرکت¬هاى بیمه¬ی خارجى شد. این روند کماکان ادامه یافت تا آنکه در سال ۱۳۳۱ بر اساس مصوبه¬ی هیأت دولت کلیه¬ی شرکت هاى بیمه¬ی خارجى موظف شدند براى ادامهی فعالیت خود در ایران مبلغ ۲۵۰ هزار دلار ودیعه نزد بانک ملى ایران توزیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه خود را تا زمانى که این مبلغ به ۵۰۰ هزار دلار برسد بر آن بیفزایند. این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه¬ی نمایندگى¬ها و شعب شرکت¬هاى بیمه¬ی خارجى در ایران به استثناءِ دو شرکت بیمه¬ی ”یورکشایر“ و ”اینگستراخ“ گردید و شرایط را براى گسترش فعالیت شرکت¬هاى بیمه¬ی ایران فراهم ساخت.
