مطالعات طراحی مجموعه فرهنگی تفریحی
تعداد صفحات : 194
فرمت: DOC قابل ویرایش
فهرست مطالب:
پیش گفتار 13
مقدمه 16
فصل اول
کلیات
1-1 – شناخت بستر موضوع 19
2-1- چگونگی رسیدن به اهداف مورد نظر 19
3-1 – سوال های تحقیق 20
4-1- تعریف واژه ها 21
1-4-1- فرهنگ 21
2-4-1- فضا 21
3-4-1- سیرکولاسیون 21
4-4-1- سایت 22
5-4-1- مجموعه فرهنگی – تفریحی 22
6-4-1- ارتباط فرهنگ با عوامل تأثیر گذار 22
7-4-1- تمدن و فرهنگ 22
8-4-1- مذهب ، هنر و فرهنگ 24
9-4-1- تأثیر فرهنگ در اوقات فراغت 25
10-4-1- چگونگی گذراندن اوقات فراغت جوانان 26
11-4-1- راه حل ها ی جذب نوجوانان و جوانان به مجوعه فرهنگی 28
5-1- مجموعه فرهنگی 31
1-5-1- بخش فرهنگی 32
6-1- اهداف مجموعه فرهنگی 34
7-1- اهداف آموزشی 34
8-1- اهداف اطلاع رسانی 36
9-1- اهداف تجاری ، فرهنگی 37
10-1 – اهداف فرهنگی و فراغتی 37
11-1 – بخش رفاهی 38
1-11-1 – بخش تفریحی ورزشی 38
2-11-1 – بخش آموزشی 39
12-1- هسته اصلی مجموعه فرهنگی – تفریحی 42
فصل دوم
مروری بر سابقه تحقیق و منابع علمی
1-2- بررسی نمونه ها 45
2-2- بررسی نمونه ها در جهان 45
3-2- بررسی نمونه ها در ایران 51
4-2- فرهنگسرای بهمن 78
5-2 – ضوابط و استانداردها 81
6-2- بررسی و گنجایش سالن ها 84
7-2- فضاهای مختلف کتابخانه 85
فصل سوم
اصول طراحی و روش تحقیق
1-3- استاندارها و ضوابط 99
2-3- استانداردهای مرتبط با ابعاد بدن انسان 100
3-3- استانداردهای مربوط به کتابخانه 119
4-3- نمایشگاه 121
5-3- نورپردازی در نمایشگاه 125
6-3- روش های مختلف نورگیری از سقف 127
7-3- انواع نورپردازی مصنوعی در نمایشگاه ها 128
8-3- انواع پلان های نمایشگاه و ویژگیهای هر کدام 128
9-3- فضاهای مورد نیاز و عملکرد آنها در امفی تاتر 131
فصل چهارم
برنامه ریزی و برنامه فیزیکی پروژه
1-4- دیاگرام ارتباطی آمفی تاتر 182
2-4- دیاگرام ارتباطی فضای نمایش 183
3-4- دیاگرام ارتباطی فضاهای سالن موسیقی 184
4-4- فضای ورودی 185
5-4- کتابخانه 187
6-4- سالن نمایش 188
7-4-نمایشگاه 190
8-4- فضای اداری 191
9-4-فضای آموزشی 192
منابع و مأخذ
پیش گفتار
به رغم گذشت حدود یک قرن از سیطرة فرهنگ مدرن، و شکل گرفتن بسیاری از انواع فضاهای شهری جدید، هنوز هم اغلب صاحب نظران طراحی شهری برای یافتن نمونه های زیبا و بدیع در این زمینه به گذشته رجوع می کنند. به نظر نمی رسد راهنمای آنها در این رجعت صرفاً گرایشی نوستالژیک باشد.
کوششهای فراوانی برای گشودن راز زیبایی و دلپذیری فضاهای سنتی صورت گرفته و تفسیرها و تعبیرهایی هم ارائه شده است که گاه به شناخت بهتر و بهبود کیفی پروژه های شهرسازی و طراحی شهری در دو دهة اخیر انجامیده است. با این همه نمی توان این واقعیت را هم فراموش کرد که فرهنگ مدرن نیز، به خصوص در دوران متاخر، توانسته است نمونه های بسیار مفید و مناسبی از فضاهای شهری را پدید آورد که در عین حال، حاکی از سپری شدن قطعی دوران اعتبار جنبش مدرن در معماری و شهرسازی است.
همانطور که اشاره شد، فرهنگ معماری مدرن به طور سیستماتیک، فضاهای شهری سنتی مانند خیابان و میدان را از شهرها حذف کرد و با تفکیک کاربریها براساس عملکرد آنها، برای هر یک، یک مجموعه یا ساختمانهای اختصاصی در نظر گرفت. بدین ترتیب، فروشگاههای کنار خیابانها به فروشگاههای بزرگ و مراکز خرید، دفاتر قدیمی به مجموعه های اداری، تماشاخانه ها و گالریها به مجموعه های عظیم فرهنگی نقل مکان کردند. این نگرش یک بعدی به پاسخگویی به نیازها موجب شد ابنیة مدرن به محفظه هایی برای تعدادی کاربری مشخص از قبیل کتابخانه، سینما، تئاتر، موزه، گالری و ... تبدیل شوند.
اما در سه دهه پایانی قرن بیستم، توجه جهانیان به این واقعیت معطوف شد که ارتباطات اجتماعی پیچیده ای که به طور ضمنی در بهره وری از کاربریهای شهری شکل میگیرند و موجب جاری و تپنده شدن زندگی شهری می شوند. به مراتب مهمتر از پاسخگویی صرف به نیازی مشخص به صورت مستقیم و صریح است. تحقیقات بسیار دهه های 70 و 80 نشان دادند که کاربریهای مهم فرهنگی اعم از سینما، تئاتر، موزه، اپرا و ... همه درگیر بحران اند و نمی توانند مخارج خود را تامین کنند. و علت اصلی این بحران بی روح بودن و تخصصی بودن بیش از حد این فضاهاست. این تحقیقات نشان دادند که ایجاد امکانات پیشرفتة علمی و تکنولوژی برای پاسخگویی به نیاز مردم کافی نیست.
در واقع، امروزه تمایل پذیرفته شده در هم آمیختن فعالیتهای فرهنگی و علمی با تفریح، سرگرمی و برخوردهای اجتماعی است. موزه های علمی، گالریهای نقاشی، نمایشگاهها و لابراتورها، بیش از آنکه به ارائه نمونه های اصل و آزمایشهای علمی دقیق مورد توجه متخصصان بپردازند. به طور عمده به برنامه های آموزشی- تفریحی، شبیه سازیهای بازی گونه، به نمایش گذاردن ماکتها و نمونه های بدلی فراوان، متنوع و سرگرم کننده، اختصاص یافته اند. از معروف ترین این نوع مراکز فرهنگی، مرکز ژرژ پمپیدو و مجموعة فرهنگی لاویلت است.
چنین بینشی با شرایط جدید پیشرفت علم و تکنولوژی و تنوع و تغییرات سریع در زمینه های هنری مطابقت دارد. چرا که معلومات عمومی علمی یک فرد تحصیلکرده- حتی اروپایی- عمدتاً مربوط به کشفیات و اختراعات قرن نوزده است و کمتر کسی از آخرین پیشرفتهای علم نجوم، فیزیک، ریاضیات و ... خبر دارد. فرهنگسراها از اولین نمونه های فضاهای فرهنگی هوشمند برای پاسخگویی به این شرایط جدید به شمار می روند.
مجتمع فرهنگی به عبارتی فضای واقعی محصور شهری است که در درون آن کاربریهای بسیار متنوع و غیر همجنس تجاری، فرهنگی، آموزشی، نمایشی و ... در کنار هم قرار می گیرند. محل گذران اوقات فراغت و محل برخوردهای اجتماعی و معاشرتهاست. مکانی است برای شرکت مردم در تولید فرهنگ، و سرانجام جایی است که در آن بین شهر و شهروند رابطه ای متقابل و پویا ایجاد می شود. و به همین دلیل بر دیگر کاربریهای تک منظوره و کمابیش منفعل مانند موزه و گالری سنتی برتری دارد.
