بررسی تاثیر بازی در کاهش افسردگی کودکان
تعداد صفحات : 117
به یقین بهترین فعالیتی که کودک شما می تواند انجام دهد ، بازی است . بازی های فردی و گروهی ، می توانند فرزند شما را با روشی هدفدار و تجربی و سودمند با محیط اجتماعی آینده ای که پیش روی دارد آشنا کنند .در حقیقت بخش اعظم لحظات شیرین زندگی کودک بازی تشکیل می دهد کودک در اولین سالهای حیات خود کنترل روی حرکات خود را از بازی پرروش می دهد و حتی بسیاری از خواسته هایش را نیز از طریق حواس خود می آموزد . این تجربه ها به ظاهر ساده در حقیقت
زمینه ساز رشد تواناییهای جسمی و استعدادهای ذهنی او به شمار می رود . شما در این زمان به کمک بازی های گوناگون می توانید به بهترین نحو ممکن بسیاری از آموختنی ها را به کودک خود بیاموزید . همچنین می توانید فعالیت ها و مسئولیت هایی را که فرزند شما در آینده بر عهده خواهد داشت و یا به انجام خواهد رسانید در قالب بازی های جالب و دوست داشتنی و به خصوص به صورت گروهی برای او تداعی کنید . توجه داشته باشید که نوع و نحوه بازی کودک شما ، به سن او ، جنسیت او ، ضریب هوشی او ، همچنین شرایطی که شما و افراد دیگر خانواده دارید بستگی دارد . همچنین محیط جامعه و مدرسه و نقش رسانه ها را نیز از یاد ببرید .
بررسی فرآیند بازی و در نظر گرفتن آن به منزله یکی از فعالیتهای انسان به خصوص فعالیتهای کودکان از مسائلی است که روانشناسان همواره به آن توجه کرده اند ، ولی در عین حال تحول این مفهوم تابع تحول روانشناسی بوده است . در اولین بررسی ها غالباً مسئله بازی با دیدن بزرگسالانه مورد توجه قرار گرفته ، یعنی از زوایایی که بزرگسالان می تواند درباره وضع و فعالیت های خود و مطابقت آنها با بازی بیندیشد . این دید منتقدمان را وادار کرده است که در مورد کودکان هم مساله را به مقیاس از وضع بزرگساسان مطرح کند . ( منصور ، 81 ، ص 249) .
ضرورت انجام تحقیق :
می دانید که کودکان از طریق بازی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند . مشکلات کودکان در جریان رشد اغلب توام با عدم توانایی بزرگسالان برای درک آنان است . بیشتر بزرگسالان انتظار دارند که کودکان نیز شیوه ایجاد ارتباط را همانند خود آنان در پیش گیرند و این شیوه همان ارتباط از طریق تحکم است .
اکثر بزرگسالان قادرند احساسات و عواطف خود را از قبیل درماندگیها و اضطراب و بیم و هراسها در قالب کلام بریزند و به دیگران منتقل کنند حال آنکه کودکان به سبب محدود بودن گنیجه کلامی و واژگانی ذهن خود بیانی نارسا دارندو از این رو ایجاد ارتباط کلامی موجب دشواریهایی برای آنها می شود و بر آنان محدودیتهایی تحمیل می کنند که به هیچ وجه ضرورت ندارد نتیجه آنکه کودک در ایجاد ارتباط میان خود و دیگران دچار اشکال می گردد .
