روانشناسی و آموزش و پرورش کودکان اسـتـثنائی
تعداد صفحات : 60
مقـدمه
یا ایها الناس انا خلقنا کم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوباً و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقیکم ان الله علیم خبیر .
غور و تفحص در خلقت انسان ، آگاهی به فلسفه و هدف آفرینش و اعتقاد به اینکه هرگز انسان بیهوده و عبث آفریده نشده است سبب می شود که انسان (من و تو) نگرشی هدفمند و جهت دار و پوینده و سازنده نسبت به جهان هستی داشته باشد .
این آگاهی و شناخت نسبت به آفرینش و هستی و خویشتن آنچنان مهم و خطیر و تعیین کننده است که میزان و چگونگی معرفت به ذات حق در پرتو همین شناخت معنا پیدا می کند. تا بدانجا که مولا علی علیه السلام می فرماید « من عرف نفسه فقد عرف ربه» هر کس خود را شناخت پروردگار خویش را شناخته است .
شناخت لازمه هر حرکت هدفمند و جهت داری است و در این رهگذر تنها سرمایه ی والا و پرگهر آدمی اندیشه و تفکر است واین منبع اندیشه گاه چنان است که می تواند انسان را تولدی تازه بخشد .
قرآن کریم به بیانی ، هدف از خلقت انسان را عبادت خالق ذکر می نماید ( و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون سوره ذاریات) و عبادت خالق غنی و باقی و فالق و رب الناس و ملک الناس و ... حرکت و تقرب و پیوند انسان فقیر و فانی و زبون، به جاودانگی و ابدیت و یکتائی و توحید است . و توحید اساس مکتب است. بدیگر سخن ، عبادت، آمادگی و تربیت و پرورش و« شدن» انسان و تقرب و بازگشت مخلوق به خالق است (توحید- یکتائی) و بحق این سزاوار مقام آدمی است .
حضرت محمد (ص) پیامبر اسلام در آغاز بعثت با شعار و ندای رهائی بخش و انسان ساز و سرود آزادگی « قولو لا اله الا الله تفلحوا) هدف غائی از« تربیت» و« شدن انسان» را از دیدگاه مکتب اسلام همانا به « فلاح» رسیدن انسان اعلام می فرماید. نفی « اله» ها، بیزاری از بت ها و بت پرستان و بت سازان رهائی از همه وابستگی ها و تعلقات و تفاخرات، وارستگی از تمامی آنچه که انسان را از یاد خدا و اخلاص در عبودیت و پیمودن صراط مستقیم الهی باز می دارد ، اولین گام در تربیت و آمادگی و عبودیت و یکتائی است .
بعبارت دیگر تصفیه و تزکیه و پالایش (نفی « اله» ها) مقدمة لازمی است در پیوند با« الله» و یکتائی و توحید .
چرا که فقط در سایه نفی « اله» ها (وارستگی ها) و پیوند با « الله» ( تنها وابستگی) و اتصاف به صفات جلاله خداوندی است که عبودیت و مقام والای خلیف اللهی انسان معنا می یابد .
معیار عبودیت و شایستگی خلیفه اللهی انسان نیز در میزان نفی و زدودن « اله» ها و تقرب و اتصاف به صفات اللهی است و بس . و همانا مفلحون این تربیت شدگان، رشد یافتگان مکتب قرآن مومنانی هستند (قد افلح المومنون) که جز خدا معبود و معشوقی نداشته و به جهانی که در آنند با تمامی دلبستگی هایش هرگز دل نبسته و به آن جز گذر گاه طریق حق و عرصه امتحان و میدان خودسازی و عبادت خدا نمی نگرند. بسان مسافران راسخ و ثابت قدم آنچنان برایشان مبداء و مقصد روشن و معین است که همچون صاحبان بصیرت و اهل یقین لمحه ای تامل و بحساب آوردن دنیا « راه» را جایز ندانسته و لغو می پندارند . تو گوئی همین فردا میهمان خدایند، که اینک با خدایند!
