دانلود مقاله کاربرد حفاظها در راهها
تعداد صفحات : 16 با فرمت ورد و قابل ویرایش
یک راه ایمن شامل محدودهای ایمن و عاری از اشیاء و نقاط خطرناک برای عبور را ه بر اساسا سرعت، حجم عبور و شرایط هندسی محل می‌باشد که برای دستیابی به این امر، ایجاد یک محدودة حفاظت شده ایمن با توجه به ضوابط و معیارهای استاندارد ایمنی در کنار راه و مسیر اصلی ، امری حیاطی و ضروری است تا وسیله نقلیة منحرف شده از مسیر اصلی، بتواند در محدودهای با امنیت مناسب متوقف شود و یا به مسیر اصلی باز گردد. پس از تعیین محدودة حفاظت شده و مرزهای آن در گام بعدی، باید موانع و نقاط خطر را در این محدوده معین کرد و سپس جهت ایمن‌سازی آن اقدام نمود. در این راستا گزینه‌های زیر در دسترس هستند:
1-برداشتن عامل خطر یا طراحی مجدد شیب بگونه‌ای که قابل پیمایش باشد.
2-جابجا کردن عامل خطر به نقطه‌ای که اجتمال تصادم کمتری وجود دارد، مانند بالای شیب، پشت حفاظهای ایمنی، پشت دیوارها
3-کاهش شدت برخورد با عامل خطر با استفاده از یک وسیلة شکست‌پذیر
4-جهت دهی دوباره به وسیلة نقلیه توسط سپر کردن معامل خطر با استفاده از یک حفاظ طولی و یا ضربه‌گیر
5-دادن آگاهی لازم به راننده از وجود خطر توسط تابلو و علائم هشدار دهنده.
سیستمهای ایمنی ترافیک جاده‌ها در اصل جهت جلوگیری از تصادف شدید زنجیره‌ای، جلوگیری از عبور وسایل نقلیه از حفاظهای میانی و سرعت‌گیری از وسایل نقلیه منحرف شده و جهت‌دهی دوباره به آنها طراحی شده‌اند. استانداردهای سیستمهای ایمنی ترافیک به مرور زمان توسعه یافته و به همین دلیل، تعداد زیادی از سیستمهای ایمنی ترافیک موجود با استانداردهای جدید مطابقت نمی‌کنند. علاوه بر این، تغییر و ارتقاء دادن بر اساس هر استاندارد جدیدی مقرون به صرفه و اقتصادی نمی‌باشد. تأسیسات قدیمی را باید نسبت به استنداردهای جدید قرار داده و آنهایی را که مقرون به صرفه هستند ارتقاء داد. همچنین در مواردی که امکان تعمیر وجود دارد در صورت سازگاری باید سیستمهای ایمنی ترافیک را همزمان به استانداردهای مطلوب رسانید. و از میان آنها می‌توان از حفاظهای کناری و میانی، ضربه‌گیرها، استفاده از پایه‌های قابل شکست برای علائم کنار جاده و چراغهای راهنمایی را نام برد.
حفاظها جهت کاهش شدت تصادفات وسایل نقلیه منحرف شده از مسیر اصلی بکار گرفته می‌شدند، بدین صورت که وسیلة نقلیة انحرافی را از شیبهای تند خاکریز کنار جاده یا موانع ثابت دور کرده و انرژی جنبشی آنرا زایل می‌کنند. به هر جهت این امر زمانی مفید است که برخورد با حفاظ از برخورد با موانع ثابت کنار جاده یا پرت شدن از شیب موجود، خطر کمتری در برداشته باشد. بنابراین حفاظتهای ایمنی را تنها زمانی باید نصب کرد که افزای ایمنی اطمینان داشته باشیم.
ضربه‌گیر یا زایل کننده انرژی تصادم، وسیلة محافظتی است که مانع از برخورد مستقیم وسیلة نقلیه منحرف شده با اجسام سخت و موانع جاده‌ای می‌گردد. این ویژگی با کم کردن تدریجی سرعت خودرو و کاهش انرژی جنبشی آن و گاهی اوقات با تغییر دادن جهت خودروی منحرف شده از امتدادی که منجر به تصادم با مانع می‌شود و تبدیل آن به یک توقف ایمن، بدست می‌آید. برای اجسام سختی که جای ثابتی در مسیر دارند (همچون پایه پلها، تیرهای برق و…) که نمی‌توان با استفاده از حفاظتهای ایمنی از برخورد وسایل نقلیه با آنها جلوگیری کرد، می‌توان از ضربه‌گیرها، استفاده نمود.
اشیای بسیاری در کنار راه قرار دارند که می‌توانند سبب بروز خطر شوند. بعضی از آنها همچون درختان موانعی طبیعی هستند و مابقی تجهیزاتی هستند که توسط نهادهای مختلف در کنار راه قرار داده شده‌اند. از جمله موانع خطر‌آفرین برای وسایل نقلیه در کنار راه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1-ستونهای برق: معمولاً شبکه‌های انتقال برق به موازات مسیرهای حمل و نقل جاده‌ای قرار دارند و پایه‌های اغلب کاملاً صلب طراحی شده‌اند. این دسته از پایه‌ها مانع خطرناک محسوب شده و باید از قرارگیری آنها در محدودة بازیابی ممانعت به عمل آورد.
2-پایه‌های تابلو و علائم راهنمایی: گاهی اوقات تابلوها بگونه‌ای نصب شده‌اند که پایه آنها کاملاً در محدودة بازیابی واقع شده است. چنانچه پایة این تابلوها قابل شکست طراحی نشده باشد، این پایه‌ها مانع صلاب محسوب شده و بایستی از منطقة بازیابی خارج شوند.
3-درختان: هر درخت با قطر بیش از 10 سانتیمتر و بلافاصله کمتر از 15 متر مانع ثابت به حساب می‌آید.
4-ستونها، پایه‌های جانبی ساختمانها و پلها
5-سمت قابل رویت دیوار حائل (بتنی یا سنگی)
