عنوان فایل: گزارش نهایی کارورزی 1 رشته دبیری زبان انگلیسی
تعداد صفحات:31
قسمتی از متن:
مقدمه
شغل معلمی به منزلۀ یک فعالیت حرفه ای، نیازمند فلسفه ای برای پیوند میان نظریه و عمل است. در حالی که در طول تاریخ تربیت، نظام های تربیتی از شکاف میان نظریه و عمل رنج برده اند، این باور در کنش-گران عمل تربیت ایجاد شده است که انگاره های نظری در عرصۀ عمل فاقد کاربردپذیری اند. البته، این مسئله در حوزۀ تربیت معلم، ماهیت متفاوتی پیدا می کند؛ این که معلمانِ آینده، با کدام نوع شایستگی و با چه نسبتی میان شایستگی نظری و عملی پا به عرصۀ واقعی تربیت خواهند گذاشت. از این رو، دانشگاه فرهنگیان برای تدارک فرصت های توسعه حرفه ای کارآمد برای دانشجو معلمان، باید جهت گیری خود نسبت به امر مهم تربیت معلم را به نحوی آشکار می ساخت تا بر گسست میان نظریه و عمل فائق آید. در واقع، دانشگاه فرهنگیان با آگاهی از ماهیت دشوار این مسئلۀ فلسفی، با طراحی برنامه جدید کارورزی، و افزایش سهم این برنامه در تربیت معلم، رویکرد خود برای پاسخگویی به این چالش را آشکار ساخته است. واضح است که طراحان و برنامه ریزان تربیت معلم، برای پاسخ به این پرسش بنیادی، به فلسفه عملی روی آورده اند؛ فلسفه ای که ناظر به توانایی داوری خردمندانه در مورد دستیابی به خیر عملی در موقعیت خاص است. از نظر گادامر، آنچه می تواند ما را از وجود محدودیت ها یا محسوس ناشی از پیشفرض ها با خبر و نیز ما را در رهایی از تنگنای آن ها یاری کند، فلسفۀ عملی است .وی فلسفۀ عملی را علمی بی نظیر می داند که در پی آن است تا ویژگی خاص آدمی را در سوگیری به سطح آگاهی تأملی برساند. بنابراین، دستاورد فلسفۀ عملی، دانشی گزاره ای نیست که از جهت نظری، موجّه باشد؛ بلکه نوعی خودشناسی است که از طریق تأمّل در عمل حاصل می شود؛ عملی که در موقعیت های مختلف، به گونه های متفاوتی انجام می شود. با این حال، پرسش این است که در چه شرایطی برنامۀ کارورزی خواهد توانست در جهت بارور کردن تأمل در عمل تعلیم و تربیت ایفای نقش کند؟ اگرچه این شرایط به عوامل متعددی بستگی دارد؛ اما به نظر می رسد کارورزی زمانی می تواند به بارور ساختن تأمل در عمل کمک نماید که با همراهی و مراقبت مدرسان و معلمان راهنما، دانشجویان بتوانند پیشفرض های اقدامات خود را به وضوح بازشناسی کرده، و آگاهانه دربارۀ حدود و سوگیری آن ها تأمل نمایند. لازمۀ این امر پیوست عمیق تر دانشگاه با مدرسه است؛ پیوندی که هم از حضور مربیان و معلمان در دانشگاه، و هم از حضور دانشگاهیان در مدرسه حمایت می کند. در چنین ارتباطی، حضور مدرسان کارورزی در مدرسه ماهیت متفاوتی خواهد داشت. مدرسه باید احساس کند که از بودن در این پیوند، زمینۀ توسعه حرفه ای معلمان و مربیان نیز فراهم می شود و آن ها نیز در سفر یادگیری دانشجویان سهیم خواهند شد. هم چنین، با تغییر کیفیتِ حضور مدرسان در مدرسه، امکان دانش وری گسترده ای فراهم خواهد شد. مدرسان با بهره گیری از فرصتِ بودن در مدرسه و آگاهی از بستر واقعی تعلیم و تربیت مدرسه ای، امکان پژوهش و فهم عمیق مسائل تربیت را به دست خواهند آورد. در این صورت، آگاهی تأملی هدفی برای همۀ کنش گران کارورزی خواهد بود.
